papaparisis
---> Η ανάρτηση απόψεων και άρθρων δεν σημαίνει και υιοθέτηση των αναγραφομένων. <----

2017-11-11

Η Ουγγρική Επανάσταση του 1956

Κατεστραμμένα σοβιετικά τεθωρακισμένα στην Βουδαπέστη
«Θεέ, ευλόγησε τους Ούγγρους. Σ’ αυτούς, που ταλαιπωρήθηκαν πολύ από κακή μοίρα, φέρε μια περίοδο ανακουφίσεως». Φέρεντς Κόλτσεϊ, στίχοι από την πρώτη στροφή του εθνικού ύμνου της Ουγγαρίας.
Την 10η Νοεμ. 1956, 17 σοβιετικές μεραρχίες, (200.000 άνδρες με 2.000 άρματα μάχης) εξάλειψαν τον τελευταίο θύλακα αντιστάσεως των Ούγγρων επαναστατών εναντίον της κομμουνιστικής κυβερνήσεως της χώρας τους, η οποία ξέσπασε 19 ημέρες πριν. Οι νεκροί των εξεγερμένων ανήλθαν σε 2.500 και σε 722 των εισβολέων. 200.000 Ούγγροι εγκατέλειψαν την χώρα τους με προορισμό χώρες της Δυτικής Ευρώπης.
Ρωσικά άρματα στην Βουδαπέστη
Τα Αίτια της Εξεγέρσεως
Ο αρχηγός του κομμουνιστικού κόμματος Ουγγαρίας Ματίας Ρακόσι (Mátyás Rákosi), παρότι το κόμμα του έλαβε μόλις 17% στις εκλογές του 1946, κατέλαβε την εξουσία, με την υποστήριξη των σοβιετικών και με βαθμιαία αποδυνάμωση των άλλων κομμάτων, εφαρμόζοντας την τακτική του «σαλαμιού», όπως ο ίδιος την ονόμασε. Η παρουσία των σοβιετικών στρατευμάτων στην Ουγγαρία νομιμοποιήθηκε το 1949, με την «Συνθήκη αμοιβαίας Βοήθειας», εξασφαλίζοντας τον ολοσχερή έλεγχο της χώρας. Η διακυβέρνηση του Ρακόσι βύθισε τον λαό σε οικονομική ανέχεια και εξασκήθηκε σε κλίμα τρόμου με εκτελεστικό βραχίονα την παντοδύναμη «Αστυνομία Κρατικής Ασφαλείας (ÁVH)».[1] Τον Απρ. του 1953, μετά τον θάνατο του Στάλιν, ο μετριοπαθής μεταρρυθμιστής Ίμρε Νάγκυ ανέλαβε πρωθυπουργός. Ο Ρακόσι, ο οποίος είχε παραμείνει στην ηγεσία του κόμματος, τον έπαυσε τον Απρ. του 1955. Τον Μάϊο του 1955 ιδρύθηκε η στρατιωτική συμμαχία του «Σύμφωνου της Βαρσοβίας»[2] στο οποίο εντάχθηκαν υποχρεωτικά όλα τα κομμουνιστικά κράτη της Ανατολικής και Κεντρικής Ευρώπης. Τον Ιουλ. του 1956 ο Έρνε Γκέρε αντικατέστησε τον Ρακόσι, ο οποίος υποχρεώθηκε σε παραίτηση από το Κρεμλίνο.
Ο Ίμρε Νάγκυ.
Από την Διαδήλωση στην Επανάσταση
Την 23η Οκτ. 1956, 20.000 φοιτητές, τραγουδώντας τον εθνικό ύμνο,  διαδήλωσαν με αίτημα παροχή περισσότερων ελευθεριών και την απομάκρυνση του σοβιετικού στρατού από την Ουγγαρία. Η διαδήλωση κατέληξε στο κοινοβούλιο με τους διαμαρτυρόμενους να έχουν αυξηθεί σε 300.000, οι οποίοι αιτούνταν την επιστροφή του Νάγκυ και την αφαίρεση του «κόκκινου αστεριού», από το κτίριο. Η διαδήλωση μετατράπηκε σε εξέγερση, όταν η αστυνομία έκαμε χρήση των όπλων της για να απαγόρευση την είσοδο διαδηλωτών στον ραδιοφωνικό σταθμό. Οι εξεγερμένοι αφαίρεσαν τα κομμουνιστικά σύμβολα από την σημαία και γκρέμισαν  το άγαλμα του Στάλιν. Μέλη της ασφάλειας και της κεντρικής επιτροπής του κομμουνιστικού κόμματος εκτελέσθηκαν από τους διαδηλωτές. Ο Γκέρε κήρυξε στρατιωτικό νόμο, επανέφερε τον Νάγκυ στην πρωθυπουργία και ζήτησε την επέμβαση των σοβιετικών στρατευμάτων που στάθμευαν στην χώρα για την «αποκατάσταση της νόμου και της τάξεως». Ο Γιάνος Καντάρ αντικατάστησε το Γκέρε στην ηγεσία του κόμματος. Την 24η Οκτ. οπλισμένοι πολίτες μαζί με το προσωπικό στρατιωτικών μονάδων, που προσχώρησαν στην εξέγερση, αντιπαρατέθηκαν με τους εισβολείς σ’ όλη την χώρα. Την 29η Οκτ. οι σοβιετικοί δυνάμεις αποσύρθηκαν από την Βουδαπέστη, όχι όμως από την Ουγγαρία. Την 1η Νοεμ. ο Νάγκυ διακήρυξε την ουδετερότητα της χώρας του, την αποχώρηση της από το « Σύμφωνο της Βαρσοβίας» και την διάλυση της αστυνομίας κρατικής ασφαλείας. Μέχρι την 3η Νοεμ. 12 σοβιετικές μεραρχίες, εκ των οποίων 3 τεθωρακισμένες, ενίσχυσαν αυτές που στάθμευαν στην Ουγγαρία.
Το κεφάλι από το κατεστραμμένο
άγαλμα του Στάλιν.
Η Επιχείρηση «Άγριος Άνεμος»
Τα χαράματα της 4ης Νοεμ. ο Ρώσος στρατάρχης Ιβάν Κόνεφ.[3] στα πλαίσια της επιχειρήσεως «Άγριος Άνεμος», πρώτα βομβάρδισε ανηλεώς από αέρος και από εδάφους τους Ούγγρους επαναστάτες και στην συνέχεια επιτέθηκε αποφασισμένος να εξαλείψει κάθε αντίσταση. Ο Κόνεφ αδιαφόρησε για τις όποιες παράπλευρες απώλειες. Ο Νάγκυ έκανε μια τελευταία δραματική ραδιοφωνική έκκληση βοηθείας προς την διεθνή κοινότητα, για την υποστήριξη μιας «ελευθέρας και νομίμου κυβερνήσεως» και κατόπιν κατέφυγε με τους συνεργάτες του στην γιουγκοσλαβική πρεσβεία. Το βράδυ της ίδιας ημέρας ο Γιάνος Καντάρ κήρυξε την αντεπανάσταση και τέθηκε επικεφαλής της νέας κυβερνήσεως, η οποία με την βοήθεια του «Κόκκινου Στρατού», θα επανέφερε την ομαλότητα και την ειρήνη στην χώρα. Την 10η Νοεμ. η ουγγρική υπέκυψε πλήρως στην βαρβαρότητα της κομμουνιστικής ηγεσίας της ΕΣΣΔ.
Ο Ίμρε Νάγκυ παραπέμφθηκε σε δίκη και εκτελέσθηκε την 16η Ιουν. 1959, όπως και χιλιάδες άλλοι συμπατριώτες του. Τον Ιουν. το 1989 η κυβέρνηση της Ουγγαρίας αποκατέστησε πλήρως τον Ίμρε Νάγκυ και κήρυξε την 23η Οκτ. εθνική εορτή
Αντγος ε.α. Ιωάννης Κρασσάς
Αναμνηστικό γραμματόσημο για την 60η επέτειο της ουγγρικής επαναστάσεως.
Βιβλιογραφία
1. Εγκυκλοπαίδεια ΠΑΠΥΡΟΣ LAROUSSE BRITTANICA, Εκδοτικός οίκος ΠΑΠΥΡΟΣ, Αθήνα 2007.
2. ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ 20ου ΑΙΩΝΟΣ, ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΧΡΥΣΟΣ ΤΥΠΟΣ, Αθήνα 1968.


[1] Το ακρωνύμιο ÁVH προέρχεται από τον ουγγρικό τίτλο: «Államvédelmi Hatóság» που μεταφράζεται: Αρχή Κρατικής Προστασίας.
[2] Το Σύμφωνο της Βαρσοβίας (Συνθήκη Φιλίας, Συνεργασίας και Αμοιβαίας Βοήθειας) ήταν μια στρατιωτική συμμαχία των κομμουνιστικών κρατών της Ευρώπης. Υπογράφηκε την 14η Μαΐου 1955 και καταργήθηκε μετά την διάλυσης της ΕΣΣΔ το 1991.
[3] Ο Κόνεφ υπήρξε ήρωας του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, από τους πρωταγωνιστάς της μάχης του Κούρσκ. 
Ελληνική σειρά γραμματοσήμων του 1959, των 4,5 και 6 δρχ. προς τιμή του Ίμρε Νάγκυ
Η  ουγγρική σημαία χωρίς τα κομμουνιστικά σύμβολα.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

ΠΡΟΣΟΧΗ: ΑΝΑΡΤΩΝΤΑΙ ΜΟΝΟΝ ΕΠΩΝΥΜΑ ΣΧΟΛΙΑ.
Οι απόψεις - τοποθετήσεις - σχόλια γίνονται με δική σας ευθύνη.